Nastolatek w poszukiwaniu Sensu

„Trzeba mieć w sobie chaos, by móc zrodzić tańczącą gwiazdę.”

Wspieranie rozwoju osobowości nastolatka, adolescenta oraz młodych osób u progu nowego etapu w życiu.

Okres nastoletni, adolescencji to czas określania siebie jako osoby już prawie dorosłej, idącej swoją drogą. Czasem jednak nie jest dla, wciąż jeszcze dla młodej, lub nawet dorosłej już osoby ani do końca jasne, ani jednoznaczne kim jest i jaką drogą oraz dokąd zmierza.

Niekiedy młody człowiek doświadczać może całkowitego chaosu począwszy od uczucia niepewności i pogubienia po, nawet obezwładniające, uczucie braku gruntu pod nogami, pustki.
Innym razem pierwszoplanowa staje się potrzeba jedynie doszlifowania i doprecyzowania wizji siebie tak w bliższej jak i dalszej przyszłości młodej osoby.

Nawet kiedy wspomniane kwestie, czyli to kim jestem, jaką drogą podążam oraz w kierunku jakiego celu, są już wyraźnie zarysowane to wciąż pojawiać mogą się wątpliwości, niepewność, obawy, lęki, pytania:

co ja czuję i dlaczego?
jak moje emocje mogą mi służyć i pomagać?
czy podołam?
czy na pewno dla mnie przeznaczona jest droga, którą obrałem/obrałam?
czy nadaję się do tego?
czy o to w życiu mi chodzi?
czy to jest moje przeznaczenie?
czy do tego jestem stworzony/stworzona?
czy jestem wystarczająco dobry/dobra by robić to co planuję robić?
czy mam wystarczająco dużo odwagi i wsparcia do dalszego rozwoju?

oraz, a nawet przede wszystkim:

czy lubię siebie?
czy lubię to co robię?
czy to co robię ma wg mnie sens?

Pozytywna psychologia rozwojowa mówi o tym, że na dobrostan, rozumiany jako pozytywne i adaptacyjne funkcjonowanie, składają się:

• dobrostan emocjonalny (poczucie szczęścia, satysfakcji, równowaga pomiędzy emocjami pozytywnymi i negatywnymi)
• dobrostan psychologiczny (np. rozwój osobisty)
• dobrostan społeczny (integracja społeczna, pozytywne społeczne funkcjonowanie, znalezienie odpowiedniego dla siebie miejsca w społeczeństwie)

Są to dla młodej osoby kwestie, o które warto zadbać, warto o nich pomyśleć będąc u progu dorosłości, który w pewnym momencie jest jak brama, kuszące wrota, mogące budzić obawy, przerażać, wyzywać na pojedynek, powodować chęć ucieczki, ale przede wszystkim nieustępliwie zapraszać do nowego etapu w życiu każdego człowieka. Bywa, że ten czas przychodzi bardzo wcześnie lub jest z różnych względów odroczony w czasie, ale zawsze przychodzi.

Zachęcam rodziców do rozumienia i wspierania swoich potomków na drodze ku szczęśliwej dorosłości, a samych stojących przed tym wyzwaniem/przygodą (wiek 16-18 lat) oraz planujących swoją przyszłość osobistą i zawodową młodych dorosłych (18-25lat) do świadomego, łagodnego i pełnego dobrych wyborów i trafnych decyzji odkrywania swojego dalszego życia. Jednocześnie w myśl Nietzschego, „Trzeba mieć w sobie chaos, by móc zrodzić tańczącą gwiazdę” zapraszam na spotkania, które mają na celu pomóc w ukierunkowaniu do dalszego rozwoju oraz wspierające, możliwie pełne zrozumienia towarzyszenie, Wam/Państwu w tym szczególnym czasie, etapie, procesie…